Kocaman olmuş. 21mm. Kalbi pıtır pıtır... Sanırım baba dedi.
Ben hala hamilelik belirtileri göstermiyorum (devrim), kilom aynı. bulantım yok (Allah'a şükür), sürekli kendimi tok hissetmemin dışında bir fark yok. Belki bu kadar sık yemek yemeye alışık olmadığım için olabilir. Canım da bir şey istemiyor. Yoksa hamile değil miyiiiiim :)
Aşermesi gibi bir durumum da yok. Uyku, halsizlik (bunlar kitaptan ve internetten okuduğum kadarı ile olmasını beklediğim şeyler), bulantı, damarların belirginleşmesi, yemekleri aşırı isteme ya da yemeklerden tiksinme, hiçbiri yok. Aslında et ürünlerine daha az ilgi duymaya başladım. Gerçi yine ultrason esnasında pıt pıt atan o kalp sesi beni gerçekle yüzleştirdi, bir bebiş taşıyorum :)
Kardeşim Amerika'da, annemler de yanındalar. Şubatta dönecekler. Kardeşimi durduramıyorlarmış, ne zaman bir alışveriş merkezine gitseler Evren hemen bir bebek mağazasına dalıyormuş. Bazen çok heyecanlanıyorum. Bazen de hamile olduğumu unutuyorum. Hakan (bir tanecik eşim) her sabah hiç üşenmeden kalkıp bana portakal suyu sıkıyor. Kahvaltımızı hazırlıyor, ben de bir yarım saat daha miskinlik yapıyorum. Haftasonları da rol değişimi oluyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder